โครงงานระบบลานจอดรถอัจฉริยะ

(ม.ปลาย)

ผู้จัดทำ

1. สามเณร วรณัน พันธ์แก่น ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๖
2. สามณร พงศพัศ รักธัญกรณ์ ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕

อาจารย์ที่ปรึกษา: อาจารย์ ศิวรรจน์ สวัจฉัตว์,อาจารย์ สุนินาท พุฒจันทร์

สถานศึกษา : โรงเรียนพระปริยัติธรรมเกียรติแก้ววิยา ตำบลศรีแก้ว อำเภอศรีรัตนะ จังหวัดศรีสะเกษ

บทนำ

ลานจอดรถในปัจจุบัน ส่วนใหญ่จะเป็นลานจอดรถที่กว้างและมีพื้นที่ในการจอดรถเป็นจำนวนมาก โดยลานจอดรถนั้นยังใช้ระบบเดิมอยู่คือใช้ รปภ. มาดูแลเรื่องการจัดระเบียบในการจอดรถ ทำให้รถที่เข้ามาจอดไม่เป็นระเบียบ การจราจรติดขัด หาที่จอดยาก เนื่องจากไม่สามารถรู้ได้ว่าพื้นที่ในการจอดรถตรงไหนยังว่างอยู่ ซึ่งในยุคปัจจุบันงานทุกระบบมีการนำเครื่องมือทางคอมพิวเตอร์เข้ามาช่วยในการบริหารงานมากขึ้น เพื่อความทันสมัย และ ลดแรงงาน ดังนั้นการนำเครื่องมือทางคอมพิวเตอร์มาช่วยในการบริหารจัดการจึงมีบทบาทในการทำงานเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพมากขึ้น บางครั้ง รปภ. รักษาความปลอดภัยก็ไม่สามารถดูแลได้อย่างทั่วถึงจึงทำให้รถจอดไม่เป็นระเบียบทำให้คนที่เข้ามาจอดทีหลังจอดไม่ได้ การจราจรติดขัด ไม่มีอะไรแสดงให้รู้ว่ายังมีที่ว่างและสามารถเข้าจอดได้

ดังนั้น คณะผู้จัดจัดทำจึงมีความต้องการที่สร้างระบบลานจอดรถที่จะสามารถนำมาใช้งานในการบอกตำแหน่งลานจอดรถที่ยังว่างอยู่ โดยการนำเทคโนโลยีเข้ามาช่วยในการบอกตำแหน่งลานจอดรถที่ยังว่างอยู่

รายงานฉบับสมบูรณ์ (PDF File)

Clip VDO 

โปสเตอร์ (PDF File)

โครงงานป้ายไฟวิ่ง 3

(ม.ปลาย)

ผู้จัดทำ

1. สามเณรอนุชิต ศรีโยธี ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๖
2. สามเณรกันต์ธีภพ อัตพงษ์ ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕

อาจารย์ที่ปรึกษา: อาจารย์ ศิวรรจน์ สวัจฉัตว์,อาจารย์ สุนินาท พุฒจันทร์

สถานศึกษา : โรงเรียนพระปริยัติธรรมเกียรติแก้ววิทยา  ตำบลศรีแก้ว อำเภอศรีรัตนะ จังหวัดศรีสะเกษ

บทนำ

โครงงานป้ายไฟวิ่ง คือ โครงงานที่นําเทคโนโลยีมาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจําวันโดยใช้เป็นสื่อประชาสัมพันธ์โครงงานป้ายไฟวิ่งเวอร์ชั่นนี้ถูกพัฒนาขึ้นจากป้ายไฟวิ่ง เวอร์ชั่นสอง ซึ่งมีแต่เซ็นเซอร์ตรวจจับการเคลื่อนไหวเป็นตัวกำหนดให้แสดงข้อความเท่านั้น ทางคณะผู้จัดทําจึงมีแนวคิดที่จะพัฒนาโครงงานให้มีระบบที่น่าสนใจมากขึ้น โดยให้ป้ายไฟวิ่ง มีการทํางานที่เสถียรกว่าเดิม และ ทําได้มากกว่าการประชาสัมพันธ์ซึ่งได้แนวคิดในการสร้าง และ แนวทางในการพัฒนาจากการอบรมของมูลนิธิเทคโนโลยีสารสนเทศตามพระราชดําริสมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุด ฯ สยามบรมราชกุมารี โดยมีคณะวิทยากรที่คอยแนะนําสอนเกี่ยวกับการเขียนโปรแกรม ระบบ รวมไปถึงการใช้งาน อุปกรณ์ต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับโครงงาน

ดังนั้น จึงทําให้ทางคณะผู้จัดทํามีแนวคิดที่จะพัฒนาป้ายไฟวิ่งที่สามารถทํางานได้อย่างมีประสิทธิ์ภาพ คือ สามารถแสดงข้อความโดยควบคุมผ่านมือถือ

รายงานฉบับสมบูรณ์ (PDF File)

Clip VDO 

โปสเตอร์ (PDF File)

โครงงานระบบตรวจสอบและเตือนภัย PM 2.5

(ม.ปลาย)

ผู้จัดทำ

1. ส.ณ.อภิสิษฐ์  พลอาษา
2. ส.ณ.จักรพรรดิ์  ภูช่างทอง
3. ส.ณ.ศุภชัย  โชขุนทด

อาจารย์ที่ปรึกษา: น.ส.พนิดา  เล้าประเสริฐ, น.ส.ปวีณา  จันทร์เพ็ง

สถานศึกษา : โรงเรียนวัดไผ่ดำ แผนกสามัญศึกษา

บทนำ

          มลพิษทางอากาศ หมายถึง ภาวะอากาศที่มีสารเจือปนอยู่ในปริมาณที่สูงกว่าระดับปกติ ทำให้เกิดอันตรายแก่มนุษย์ สัตว์ พืช หรือทรัพย์สินต่าง ๆ เมื่อสะสมเป็นเวลานานพอ และสารเจือปนที่เป็นสารมลพิษอันประกอบไปด้วย ก๊าซคาร์บอนมอนอกไซด์ (Carbon Monoxide) ก๊าซซัลเฟอร์ไดออกไซด์(Sulfur Dioxide) ก๊าซออกไซด์ของไนโตรเจน(Oxide of Nitrogen) ก๊าซโอโซน(Ozone) สารประกอบไฮโดรคาร์บอน(Hydrogen compound) สารตะกั่ว(Lead) ฝุ่นละอองขนาดเล็กกว่า 10 ไมครอน(PM10) และฝุ่นละอองขนาดเล็กกว่า 2.5 ไมครอน(PM2.5)

ซึ่งในระยะเวลาที่ผ่านมานั้น ประเทศไทยได้พบกับปัญหาใหญ่จากควันและฝุ่นละออง ซึ่งทำให้ เกิดผลกระทบต่อสุขภาพของประชาชน โดยเฉพาะผู้ที่มีภูมิต้านทานต่ำ เช่น ผู้สูงอายุ เด็กเล็กและผู้ป่วยโรคระบบทางเดินหายใจ  ฝุ่น PM2.5 คือ ฝุ่นละอองขนาดเล็กไม่เกิน 2.5 ไมครอน เทียบได้ว่ามีขนาดประมาณ 1 ใน 25 ส่วนของเส้นผ่านศูนย์กลางเส้นผมมนุษย์ เล็กจนขนจมูกของมนุษย์ที่ทำหน้าที่กรองฝุ่นนั้นไม่สามารถกรองได้ จึงแพร่กระจายเข้าสู่ทางเดินหายใจ กระแสเลือด และเข้าสู่อวัยวะอื่น ๆ ในร่างกายได้ ตัวฝุ่นเป็นพาหะนำสารอื่นเข้ามาด้วย เช่น แคดเมียม ปรอท โลหะหนัก และสารก่อมะเร็งอื่น ๆ

ดังนั้นทางคณะผู้จัดทำจึงคิดค้นทำโครงงานนี้ขึ้นมา โดยมีการวัดค่าฝุ่นละอองในอากาศ และเก็บสถิติข้อมูลและนำมาแจ้งเพื่อเตือนภัยให้กับชาวบ้านและคนในชุมชน ได้ตื่นตัวในการระมัดระวัง ป้องกันฝุ่นได้ทันท่วงที  และเพื่อลดการเกิดโรคระบบทางเดินหายใจอีกด้วย

รายงานฉบับสมบูรณ์ (PDF File)

Clip VDO 

โปสเตอร์ (PDF File)

โครงงานระบบควบคุมไฟส่องสว่างอัตโนมัติ
ด้วยพลังงานแสงอาทิตย์

(ม.ปลาย)

ผู้จัดทำ

1. ส.ณ.สิทธิศักดิ์  วงศ์วิวงศ์
2. ส.ณ.สุธานัย  ค่ำยัง
3. ส.ณ.พลวัตร  มูลวิจิตร

อาจารย์ที่ปรึกษา: นายมีเดช  เฮ็งเพ็ง

สถานศึกษา : โรงเรียนวัดไผ่ดำ แผนกสามัญศึกษา

บทนำ

 พลังงานแสงอาทิตย์ เป็นพลังงานสะอาด สามารถนำมาใช้ได้โดยไม่เกิดมลภาวะใดๆทั้งสิ้น   ไม่เหมือนกับพลังงานจากฟอสซิลที่เราใช้กันทุกวันนี้ ที่ใช้มากเท่าไหร่ก็เกิดมลภาวะมากขึ้นเป็นเงาตามตัว                                ดังตัวอย่าง เช่น การเกิดภาวะโลกร้อน (Global Warming) และด้วยพระอัจฉริยะภาพของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 ทรงสนพระราชฤทัยที่จะใช้พลังงานแสงอาทิตย์  เป็นแหล่งผลิตกระแสไฟฟ้า                โดยประเทศไทยมีศักยภาพพลังงานแสงอาทิตย์ค่อนข้างสูง ซึ่งมีความเข้มแสงอาทิตย์โดยเฉลี่ย 18.5 เมกะจูล/ตารางเมตร/วัน และทรงได้นำระบบเซลล์แสงอาทิตย์ไปใช้ในโครงการพระราชดำริต่างๆ

             ซึ่งในปัจจุบันมนุษย์ มีการใช้พลังงานมากยิ่งขึ้นโดยเฉพาะพลังงานไฟฟ้า ตามสถานที่ต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นโรงเรียน โรงพยาบาล บ้านเรือน วัด เป็นต้น  โดยจากการสังเกตพบว่าตามบริเวณทางเดิน ภายวัดและโรงเรียนวัดไผ่ดำ แผนกสามัญศึกษา จะไม่มีไฟส่องสว่างให้เวลาที่สามเณรเดินมาเรียนในภาคค่ำ หรือเดินมาทำภารกิจต่างๆ ทำให้มองไม่เห็นทางและสิ่งที่อยู่ในบริเวณนั้น อาจทำให้เกิดอันตรายจากสัตว์มีพิษ หรือเกิดอุบัติเหตุหกล้มได้

ดังนั้นทางคณะผู้จัดทำ จึงได้คิดที่จะพัฒนาต่อยอดระบบควบคุมการเปิด-ปิดหลอดไฟอัตโนมัติ     จากโครงงานเดิมที่เคยขึ้นมาแล้ว เพื่อนำไปติดตั้งใช้ตามมุมมืดหรือตามทางเดินที่มืดให้แก่สามเณร ภายในวัดโรงเรียนและในชุมชนใกล้เคียง  อีกทั้งการเลือกใช้พลังงานแสงอาทิตย์ที่เป็นอีกทางเลือกหนึ่งในการช่วยประหยัดพลังงานไฟฟ้าลดค่าใช้จ่ายได้อีกด้วย

รายงานฉบับสมบูรณ์ (PDF File)

Clip VDO 

โปสเตอร์ (PDF File)

โครงงานระบบควบคุมการเปิด-ปิดน้ำอัตโนมัติ

(ม.ปลาย)

ผู้จัดทำ

1. ส.ณ.กฤษดาภรณ์  กุระอิ่ม
2. ส.ณ.รุ่งเรือง  นิลกิจ
3. ส.ณ.สมเกียรติ  ธิมาศ

อาจารย์ที่ปรึกษา: น.ส.พนิดา  เล้าประเสริฐ, น.ส.ปวีณา  จันทร์เพ็ง

สถานศึกษา : โรงเรียนวัดไผ่ดำ แผนกสามัญศึกษา

บทนำ

น้ำ เป็นทรัพยากรที่มีความสำคัญต่อชีวิตคน พืช และสัตว์มากที่สุดแต่ก็มีค่าน้อยที่สุดเมื่อเปรียบเทียบกับทรัพยากรธรรมชาติอื่น ๆ น้ำเป็นปัจจัยสำคัญในการดำรงชีวิตของมนุษย์และเป็นองค์ประกอบที่สำคัญ            ของสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย ซึ่งทรัพยากรน้ำมีความสำคัญ ได้แก่  ใช้สำหรับการบริโภคและอุปโภค เพื่อดื่มกิน ประกอบอาหาร ชำระร่างกาย ทำความสะอาด ฯลฯใช้สำหรับการเกษตร ด้านอุตสาหกรรม ต้องใช้น้ำในกระบวนการผลิต น้ำเป็นแหล่งพลังงานในการผลิตกระแสไฟฟ้า เป็นเส้นทางคมนาคมที่สำคัญ แม่น้ำ ลำคลอง ทะเล มหาสมุทร เป็นสถานที่ท่องเที่ยว ทัศนียภาพของริมฝั่งทะเล และแหล่งน้ำที่ใสสะอาดเป็นสถานที่ท่องเที่ยวของมนุษย์

ซึ่งทางคณะผู้จัดทำได้พบปัญหาภายในวัดและโรงเรียน โดยโรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนประจำ   มีสามเณรนักเรียนตั้งแต่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 – 6 พำนักอาศัยอยู่ที่โรงเรียนเป็นจำนวนมาก ซึ่งจะมีการใช้น้ำในปริมาณมากในการอุปโภค โดยจะมีสามเณรนักเรียนคอยเปิด-ปิดน้ำใส่อ่างอาบน้ำที่ใช้อาบ  ซึ่งในการเติมน้ำในแต่ละครั้งต้องใช้เวลานานจนกว่าน้ำจะเต็มอ่าง และสามเณรอาจมีภารกิจอย่างอื่นที่ต้องไปทำ จนทำให้ลืมปิดน้ำ ทำให้น้ำสูญเสียน้ำไปโดยไม่เกิดประโยชน์ และในบางครั้งก็จะลืมเปิดน้ำ ทำให้น้ำไม่พออาบ และการเปิดน้ำทิ้งไว้อย่างฟุ่มเฟือย โดยไม่มีการใช้น้ำอย่างประหยัดทำให้เกิดการสูญเสียน้ำอย่างไม่มีประโยชน์

ดังนั้นทางคณะผู้จัดทำจึงได้มีความคิดที่จะนำเอาเทคโนโลยีเข้ามาช่วยในการแก้ปัญหาดังที่กล่าวโดยสร้างระบบควบคุมการเปิด-ปิด น้ำ อัตโนมัติ ขึ้นมา ที่สามารถควบคุมการเปิด-ปิด ได้เป็นเวลาและเติมน้ำได้แบบอัตโนมัติเมื่อระดับน้ำในอ่างเหลือน้อย และสามารถแจ้งเตือนผู้ที่ควบคุมการเปิด-ปิด น้ำได้ว่า ระดับน้ำอยู่ในปริมาณใด เพียงพอสำหรับการใช้งานหรือไม่ ทั้งเพื่อเป็นการลดภาระของสามเณรผู้ที่ดูแลการเปิด-ปิดน้ำ อีกทั้งยังเป็นการช่วยประหยัดค่าน้ำลงได้อีกด้วย

รายงานฉบับสมบูรณ์ (PDF File)

Clip VDO 

โปสเตอร์ (PDF File)

โครงงานเครื่องช่วยหมักปุ๋ยอัจฉริยะ

(ม.ปลาย)

ผู้จัดทำ

1. ส.ณ.จารุวัฒน์  อุดสุรินทร์
2. ส.ณ.สัญญา  สวงโท
3. ส.ณ.สกลกรานต์  ขุนพรม

อาจารย์ที่ปรึกษา : น.ส.พนิดา  เล้าประเสริฐ, น.ส.ปวีณา  จันทร์เพ็ง

สถานศึกษา : โรงเรียนวัดไผ่ดำ แผนกสามัญศึกษา

บทนำ

เศษอาหาร เป็นสาเหตุสำคัญประการหนึ่งที่ก่อให้เกิดปัญหาสิ่งแวดล้อมและมีผลต่อสุขภาพ  ซึ่งของเสียกำลังมีปริมาณเพิ่มมากขึ้นทุกปี นับเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นของชุมชุน ทำให้มีการเน่าเปื่อย ส่งกลิ่นเหม็น กลายเป็นแหล่งชุมนุมของสัตว์นำโรคสารพัดชนิดเช่น ยุง แมลงวัน หนู แมลงสาบ  อีกทั้งยังสร้างผลกระทบคือ กลิ่นและเชื้อโรคที่จะเกิดขึ้นกับผู้คนที่อยู่ในบริเวณนั้น โดยการกำจัดขยะมูลฝอยในชุมชนส่วนใหญ่ยังไม่เป็นระบบมากนักเนื่องจากขาดการให้ความรู้และขาดการให้ความสำคัญกับผลกระทบที่เกิดขึ้น จากขยะของคนในชุมชุนแต่ในเขตเทศบาลก็จะมีการจัดการกับขยะที่เป็นระบบ โดยส่วนใหญ่จะเป็นลักษณะฝังกลบโดยการขุดหลุมและฝังกลบขยะ ส่วนขยะอันตรายจำเป็นต้องมีผ้ายางรองพื้น ในหลุมก่อนการฝังกลบเพื่อความปลอดภัยและเป็นมาตรฐานสากล ข้อดีของระบบนี้คือ ต้นทุนในการดำเนินการต่างเมื่อเทียบกับระบบอื่น ๆ แต่มีข้อเสียคืออาจส่งผลกระทบต่อแหล่งน้ำใต้ดิน และหาสถานที่ฝังกลบยากเพราะถูกต่อต้านจากชาวบ้านในพื้นที่ใกล้เคียง ดังนั้นระบบจัดการขยะมูลฝอยและของเสียเหล่านี้ที่ดีที่สุดคือ การนำมาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดด้วยกรรมวิธีการย่อยสลายทางชีวภาพโดยใช้จุลินทรีย์ซึ่งรวมถึงการใช้เป็นวัตถุดิบในการผลิต ปุ๋ยหมักชีวภาพ

ซึ่งทางคณะผู้จัดทำโครงงาน มองเห็นปัญหาที่เกิดขึ้นภายในวัดกฤษณเวฬุพุทธาราม โดยในแต่ละวันทางวัดจะมีการประกอบภัตตาหารให้สามเณรได้ฉันและมีญาติโยมนำอาหารมาทำบุญเป็นจำนวนมาก จึงทำให้มีเศษอาหารต่างๆ เหลือทิ้งเป็นจำนวนมาก  มีการนำไปทิ้งในบ่อขยะ ซึ่งทำให้เกิดการเน่าเสีย ส่งกลิ่นเหม็น และมีแมลงวันเป็นจำนวนมาก เป็นสาเหตุหนึ่งที่ก่อให้เกิดปัญหาทางด้านสิ่งแวดล้อม ส่งผลกระทบต่อสุขภาพอนามัย    ดังนั้นทางคณะผู้จัดทำจึงมีความคิดที่อยากจะจัดการและนำเศษอาหารมาใช้ให้เกิดประโยชน์ ด้วยกรรมวิธีย่อยสลายทางชีวภาพ ซึ่งนำมาผลิตเป็นปุ๋ยหมักชีวภาพจากเศษอาหาร และนำความรู้ทางด้านเทคโนโลยีเข้ามาประยุกต์สร้าง เครื่องช่วยหมักปุ๋ยอัจฉริยะ ที่สามารถทำงานกลับปุ๋ย เติมน้ำ ควบคุมความชื้น ได้อย่างอัตโนมัติ แทนการใช้กำลังแรงงานจากมนุษย์ และยังสามารถนำปุ๋ยหมักที่ได้ไปใช้ในแปลงเกษตรในโรงเรียน ทำให้พืชผักเจริญเติบโตได้อีกด้วย

รายงานฉบับสมบูรณ์ (PDF File)

Clip VDO 

โปสเตอร์ (PDF File)